Global Courant 2023-04-14 17:00:47
BOVEN KERN RIVIER —
Stel je voor dat je over een steile rivier van pas gesmolten sneeuw naar een brullende stroomversnelling racet.
Je zit op de buitenrand van een opblaasbaar vlot met een peddel in je handen, zodat je je nergens meer aan kunt vasthouden. Het enige dat u in de boot houdt – en uit het ijskoude water – zijn uw voeten die vastgeklemd zitten in gladde rubberen naden op de vloer van het vlot.
Dan springt de gids aan het roer, een wildwaterspecialist van wereldklasse die opgroeide op dit stuk van de rivier de Kern en wiens grondige kennis van de plek het enige is dat tussen jou en de ramp staat, overeind, staart naar de naderende stroomversnelling en zegt: “Wauw, dit is veranderd.”
Een seconde later ontploft je wereld: het vlot duikt in een diepe trog en botst tegen een staande golf, de eerste van vele. Je zit vooraan, dus je krijgt de volle kracht van onuitsprekelijk koud water in je gezicht. Gallon na het vriezen vindt gallon zijn weg in je wetsuit en langs je ruggengraat.
Je snakt naar adem en worstelt om je evenwicht te bewaren terwijl je luistert naar de commando’s om te peddelen, “VOORUIT TWEE”, “ACHTER TWEE”, “VOORUIT. VOORUIT. VOORUIT.”
Rafters varen over kolkende stroomversnellingen tijdens een rafttocht in het begin van het seizoen op de rivier de Upper Kern.
(Jack Dolan/Los Angeles Times)
En dan, net zo plotseling als het begon, verlaat je de stroomversnelling en eindigt de chaos. Je kunt niet stoppen met grijnzen.
Als dit leuk klinkt, heb je geluk: Californië staat al eeuwenlang aan de vooravond van een wildwaterraftingseizoen.
Terwijl het sneeuwpakket van de Sierra begint te smelten, stuurt het immense hoeveelheden water door enkele van de meest legendarische en mooiste raftingrivieren ter wereld: de Kern in de zuidelijke Sierra, de Tuolumne, die uit Yosemite National Park stroomt, en de Amerikaan die uit de bergen stroomt bij Lake Tahoe.
Deze “grote smelting” kan grote schade aanrichten aan de steden en boerderijen langs de rivieren en irrigatiekanalen die de Central Valley doorkruisen. Maar voor wildwaterraftinggidsen, wier kleine, vaak familiebedrijven moeite hebben gehad om het hoofd boven water te houden door jarenlange straffende droogte, is de zondvloed een geschenk uit de hemel.
Los Angeles Times-verslaggever Jack Dolan, links op het voorste vlot, helpt zijn vlot door de turbulente wateren van de Upper Kern River te leiden.
(Myung J. Chun / Los Angeles Times)
“We krijgen uitstekende stromingen en een heel lang seizoen”, zegt Evan Moore, 27, die begon met kajakken toen hij 4 jaar oud was. Nu beheert hij Sierra South Mountain Sports in Kernville, een raftingbedrijf dat zijn vader in 1985 is begonnen.
Elk jaar hopen de Moores open te blijven van begin april tot Labor Day, maar de langdurige droogte in Californië maakte dat vrijwel onmogelijk. Vorig jaar moesten ze half augustus sluiten voor het seizoen. In 2021 gingen ze op 10 juli dicht. En het jaar daarvoor werden ze door de pandemie een groot deel van het seizoen stilgelegd.
Dit jaar hopen ze open te blijven tijdens Halloween. Dus huren ze gidsen, chauffeurs en bedienden in. Alles bij elkaar kon het personeelsbestand ongeveer honderd tellen.
“We zullen waarschijnlijk geen mensen meer hebben die willen gaan raften voordat we geen water meer hebben.” zei Moore.
Terwijl het sneeuwpakket van de Sierra begint te smelten, stuurt het immense hoeveelheden water door legendarische raftingrivieren, waaronder de Kern in de zuidelijke Sierra.
(Myung J. Chun / Los Angeles Times)
Wildwatergidsen in de Sierra zeggen ongeveer hetzelfde. Maar de plotselinge overvloed aan water zorgt voor nieuwe obstakels – sommige logistiek, andere gevaarlijker.
“Het is spannend en problematisch”, zegt Tom McDonnell, eigenaar en hoofdgids van Sierra Mac River Trips in Groveland, een Gold Rush-stad op de Highway 120-route naar Yosemite. De start van hun seizoen is vertraagd omdat de gestage stroom van atmosferische rivieren deze winter de weg wegspoelde die naar hun normale lanceerplaatsen leidde.
Adam Ferguson, die Zephyr Whitewater Expeditions beheert in Columbia in de uitlopers van Tuolumne County, stond voor hetzelfde probleem. “Het is behoorlijk frustrerend om deze geweldige rivier te laten stromen en er gewoon niet bij te kunnen.”
Zodra de toegang is hersteld, is de volgende hindernis het navigeren door de enorme hoeveelheid stromend water en het voorbereiden op de stortvloeden die nog moeten komen.
Stroomversnellingen worden beoordeeld op een schaal van Klasse I tot VI: Klasse I is een rimpel en VI is te gevaarlijk om te navigeren. Zelfs met de hoge waterstromen van dit jaar heeft Californië nog genoeg rivieren met stroomversnellingen van klasse I, II en III die geschikt zijn voor starters en gezinnen met kinderen.
Maar de rivieren die langs de westelijke hellingen van de Sierra stromen, worden beschouwd als een van de beste ter wereld vanwege de overvloed aan stroomversnellingen van klasse IV en V. Ze zijn opwindend genoeg om een avontuurlijk hart sneller te laten kloppen, en in normale jaren veilig genoeg voor fitte, goed uitgeruste klanten met een ervaren gids aan het roer.
Voor wildwaterraftinggidsen in Californië, wiens kleine bedrijfjes moeite hebben gehad om het hoofd boven water te houden door de straffende droogte, is de recente zondvloed een uitkomst.
(Myung J.Chun/Los Angeles Times)
Dit jaar, met omstandigheden die zo buitenmaats en onbekend zijn, moeten gidsen die beoordelingen misschien heroverwegen en opnieuw beoordelen wat “veilig genoeg” betekent. Hoogwater zorgt er niet alleen voor dat rivieren sneller stromen, het verandert ook de dynamiek van voorheen bekende stroomversnellingen. Dat vergroot de kans dat dingen fout gaan en verhoogt de inzet als dat gebeurt.
In sommige gevallen kunnen de rotsen die stroomversnellingen veroorzaken zo onder water staan dat het water dat eroverheen stroomt ongestoord is, waardoor ze plat en dof worden. Maar waarschijnlijker, zei McDonnell, zal het water met zo’n kracht bewegen dat, zelfs als sommige rotsen onder water staan, het oppervlak op onvoorspelbare manieren zal worden beïnvloed.
Eén boot in een groep kan genieten van grote, soepele “rollercoaster” -golven, zei McDonnell. En de volgende krijgt misschien een golf van 12 voet “Hawaii Five-O” -stijl die er bovenop breekt.
“Er zijn niet zoveel mensen die weten hoe ze daarmee om moeten gaan”, zei McDonnell.
Zelfs gidsen die er wel mee om kunnen gaan zullen snel moeten herstellen, want de volgende stroomversnelling nadert sneller dan normaal. “Als we denken dat er geen kans is om te herstellen”, zei McDonnell voor de volgende stroomversnelling, “dan moeten we het beschouwen als Klasse VI, gewoon onbestuurbaar.”
Door de krachtige rivierstromen van dit jaar zullen raftingbedrijven gidsen extra zorgvuldig moeten screenen, en gidsen zullen hetzelfde moeten doen met klanten voordat ze naar de meest avontuurlijke plekken worden gebracht.
(Myung J. Chun / Los Angeles Times)
Dat betekent dat raftingbedrijven dit jaar gidsen met extra zorg zullen moeten screenen, en gidsen zullen hetzelfde moeten doen met klanten voordat ze naar de meest avontuurlijke plekken worden gebracht.
Ferguson zei dat een van de technieken is om klanten door één stroomversnelling te laten gaan om ze “een soort van grote golf in het gezicht te laten blazen” en vervolgens naar een kalme draaikolk te gaan voor een zwemtest.
“Je hoeft geen olympische zwemmer te zijn of zoiets,” zei Ferguson, maar je moet wel een paar goede slagen maken en bewijzen dat je naar aanwijzingen kunt luisteren. “Af en toe krijg je iemand die inspringt en ze zijn gewoon volledig herten in de koplampen. Niets van wat je zegt komt door.”
Wanneer dat gebeurt, zei Ferguson, legt hij vriendelijk uit: “Dit is waarschijnlijk niet de reis voor jou.”
Het toelatingsexamen zal moeilijker zijn om op Cherry Creek te raften, een onschuldig genoemd deel van de Upper Tuolumne River dat wordt beschouwd als een van de meest uitdagende commercieel gerunde raftingtrips in de Verenigde Staten.
McDonnell, wiens vader in de jaren zeventig pionierde met reizen op Cherry Creek, zei dat hij daar meestal in april of mei klanten naartoe neemt. Dit jaar, zei hij, zullen de waterstanden zo hoog zijn dat hij waarschijnlijk pas in augustus zal starten.
Zelfs dan zal hij potentiële klanten vragen om te demonstreren dat ze met één ademhaling 30 meter bergop kunnen rennen. Hij zal ze ook door middel van oefeningen laten zien dat ze snel bevelen kunnen opvolgen om vooruit, achteruit te peddelen en te stoppen. En ze zullen moeten bewijzen dat ze behendig genoeg zijn om in een oogwenk naar de bodem van het vlot te duiken en net zo snel terug te stuiteren naar hun peddelpositie aan de rand van de boot.
Ten slotte zal hij ze vragen twee keer de rivier over te zwemmen – geteisterd door sterke stroming.
Als ze het niet kunnen, ‘gaan ze weg met het busje’, zei McDonnell.
“We zullen waarschijnlijk geen mensen meer hebben die willen gaan raften voordat we geen water meer hebben.”
— Evan Moore, algemeen directeur van Sierra South Mountain Sports
Evan Moore, algemeen directeur van Sierra South Mountain Sports in Kernville, voorspelt een lang en opwindend raftingseizoen. “We zullen waarschijnlijk geen mensen meer hebben die willen gaan raften voordat we geen water meer hebben.” zegt Moore.
(Myung J. Chun / Los Angeles Times)
Raften is over het algemeen veilig; het kan ontspannen zijn als u zich houdt aan stroomversnellingen met een lagere rating. Maar zelfs met professionele gidsen is het risico reëel als het water snel begint te stromen.
Sinds 1972 zijn er in de VS minstens 216 dodelijke rafting-ongelukken geweest waarbij commerciële bedrijven betrokken waren Amerikaans Witwater, een non-profitorganisatie die zich inzet voor het beschermen van de toegang tot rivieren. Daarvan waren er 21 in Californië en vier op de Kern.
De meest recente, in 2017, betrof een 44-jarige klant van Sierra South die van een vlot in water van 40 graden viel op een deel van de Upper Kern dat bekend staat als “de kabels”, een gevierde klasse IV-run. Gidsen konden hem terug in het vlot krijgen, maar hij zakte in elkaar. De lijkschouwer noemde zijn doodsoorzaak een hartaanval.
Dat zat in mijn achterhoofd toen ik vorige week net buiten Kernville de rijp van mijn voorruit schraapte, op weg naar Sierra South om Evan Moore te ontmoeten. Hij nam vier boten vol met andere gidsen mee op een vroege trainingstocht door de Cables. Ik zou de enige klant zijn.
In tegenstelling tot de Beneden-Kern, die zelfs in droge jaren begaanbaar is dankzij het vrijlaten van de dam bij het meer van Isabella, de Boven Kern is vrij stromend en wild. Omdat de stroom afhankelijk is van een zwaar sneeuwpakket, kan het bedrijf van Moore sinds 2019 geen tochten meer maken op de Upper Kern.
Dit zou voor iedereen een avontuur worden.
Zowel de water- als de luchttemperatuur waren in de jaren 40 toen ik mijn lichaam van middelbare leeftijd in meerdere lagen neopreen perste en mijn best deed om me te beschermen tegen de komende koude schok. We hadden ons bij de rivier verzameld voor ons veiligheidsgesprek en konden het gerommel van de eerste stroomversnelling al enkele tientallen meters stroomafwaarts horen.
Het gesprek was vriendelijk maar gedetailleerd. Als je erin valt, zei Moore aan het begin: ‘glimlach’. Het gebeurt en het is onderdeel van het plezier. Terwijl u in het water bent, houdt u uw voeten omhoog en zorgt u ervoor dat ze altijd dicht bij de oppervlakte zijn. Het grootste gevaar is dat een voet vast komt te zitten in een spleet tussen rotsen of op een ondergedompelde boomstam. Wanneer dat gebeurt, kan de kracht van het water gemakkelijk uw been breken of, erger nog, u voorover buigen en vastpinnen, mogelijk met uw gezicht onder water.
En als je buiten de boot door de stroomversnellingen gaat, zei Moore, “houd je ogen open.” Je moet je ademhaling timen, legde hij uit, dus zorg ervoor dat je alleen inademt als je het licht kunt zien.
Dat was het moment waarop ik stilletjes besloot in de boot te blijven, wat er ook gebeurde.
Ik bracht de volgende drie uur door met mijn voeten diep in de rubberen plooien op de vloer van het vlot te wiebelen terwijl we de ijskoude rivier afpeddelden en beukten. Het werkte; Ik viel nooit uit.
Lake Isabella aan de rivier de Kern is voor meer dan 50% vol na recente stormen.
(Myung J. Chun / Los Angeles Times)
Een gids in een van de andere boten ging wel overboord, maar hij lag niet langer dan vijf seconden in het water. Zonder zelfs maar te kijken reikte hij nonchalant achter zijn hoofd naar een lijn die aan de buitenkant van het vlot was opgetuigd en de andere gidsen trokken hem zonder drama naar binnen.
Maar de rivier was erg veranderd.
In maart trad het tijdens een van de vele stormen buiten zijn oevers en spoelde Kernville bijna van de kaart. Het water stroomt in het voorjaar gewoonlijk door de stad met een snelheid van ongeveer 2.000 kubieke voet per seconde. Tijdens de overstroming bereikte het 45.000 kubieke voet per seconde, een record van 50 jaar en leidde tot verplichte evacuaties.
Terwijl we stroomafwaarts peddelden, zagen ervaren ogen overal nieuwe kenmerken. Enorme klitten van ontwortelde bomen stonden langs de oevers.
Maar net voorbij de oevers waren de heuvels, die tijdens de droogte groezelig bruin waren geweest, groen en weelderig. De superbloei begon net brede delen van de hellingen in paars en oranje te kleuren.
Achter ons waren de torenhoge toppen van de zuidelijke Sierra bedekt met wit, de diepste sneeuwlaag die daar ooit is geregistreerd en bijna drie keer zoveel als normaal is voor deze tijd van het jaar.
Het was gemakkelijk te geloven dat de lenteachtige rafting-omstandigheden tot de herfst konden duren.
“Het wordt een van de beste raftingjaren die we ooit hebben gezien”, zei Moore.
